The Pro Talks

-Ποιες συμβουλές θα δίνατε σε έναν νέο που επιθυμεί να ακολουθήσει τις σπουδές σας στην Ελλάδα;

Να σου πω την προσωπική μου γνώμη; Όποιον επαγγελματικό δρόμο και να πάρεις, τίποτα δε σου εγγυάται ότι θα πάει καλά, απολύτως τίποτα. Ακόμα και αν γίνει κανείς γιατρός, δικηγόρος , αρχιτέκτονας, γιατί ακόμα και αυτά είναι κορεσμένα επαγγέλματα και δεν ξέρουμε αν θα βρει κάποιος αυτό που ψάχνει. Το μόνο που έχω να πω είναι πως το «άστρο» για εμένα είναι το ένστικτο μου, το ότι θέλω να κάνω κάτι το οποίο το αγαπώ και μου αρέσει. Η επιλογή επαγγέλματος είναι κάτι που θα σε συνοδεύει σε όλη σου την ζωή, είναι αυτό που είμαστε τελικά. Κάτι που θα κάνουμε κάθε μέρα, έτσι είναι κρίμα να μην κάνουμε τα πράγματα που μας αρέσουν. Για εμένα το animation ήταν μια πολύ ωραία πρόκληση να κάνω κάτι πολύ μοναδικό και δεν είναι κορεσμένο επάγγελμα! Θα πρότεινα να ακολουθούμε αυτό που μας κάνει χαρούμενος και αυτό που μας υπαγορεύει το ένστικτό μας.

-Τι σπουδάσατε ακριβώς; 

Αρχικά σπούδασα γραφιστική, γιατί δεν ήξερα τότε ότι υπήρχε το animation, τι ήταν ακριβώς και πώς γιόταν. Ήξερα ότι μου αρέσει να κάνω πράγματα ασκούμε με τα χέρια μου και δεν ήθελα να πάω αρχιτεκτονική, όποτε αποφάσισα να σπουδάσω γραφιστική που και πάλι αφορούσε το σχέδιο. Στο πλαίσιο των σπουδών υπήρχε και ένα μάθημα animation με εικονογράφηση και comics και σκέφτηκα να πάω animation, γιατί δεν είχα ιδέα του τι είναι και πως γίνεται και ήθελα να μάθω. Το δοκίμασα, και ξέρεις τι έγινε; Ήθελα κι άλλο! Παράλληλα, έκανα και θέατρο (σε ερασιτεχνικές ομάδες) όταν ήμουν μικρή και μού άρεσε πολύ ό,τι είχε να κάνει με σενάριο, υποκριτική και γενικά αφήγηση. Και κάπως έτσι βρήκα το animation όπου βρήκα τα πάντα: να κάνω ταινίες, να κάνω πράγματα με τα χέρια μου και όλο αυτό να συνδυάζει και ήχους; Εδώ είμαστε!

-Ήταν δύσκολη η επαγγελματική αποκατάσταση;

Δεν ήταν δύσκολη! Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, κι όπως κάθε μικρή ή μεγάλη επιχείρηση έχει τα πάνω και τα κάτω της, ανάλογα τη χρονική περίοδο. Για παράδειγμα όταν δεν γινόντουσαν πολλά διαφημιστικά, είχε όλος ο κλάδος πρόβλημα, άρα κι εγώ. Ωστόσο, ακριβώς επειδή κάνω κάτι εξειδικευμένο και ιδιαίτερο δεν υπάρχει τόσο μεγάλος ανταγωνισμός. Κι εγώ με τη σειρά μου προσπαθώ να διαδώσω την αγάπη μου για το animation και να μπουν περισσότεροι σε αυτό.

-Ποιες είναι οι καλύτερες σχολές στην Ευρώπη για να σπουδάσει κανείς animation; 

-Εξαρτάται τι είδους animation θες να κάνεις. Αν θες να κάνεις πιο τεχνικό animation, η Γαλλία έχει φανταστικές σχολές. Έπειτα και στην Αγγλία υπάρχουν τρομερές σχολές. Αυτή που πήγα κι εγώ (National Film and Television School) θεωρείται από τις πολύ καλές,  αλλά είναι πιο πολύ narrative, δηλαδή δε θα σου δείξει τόσο τεχνικά πως κάνεις animation, γιατί θεωρεί ότι το ξέρεις, αλλά θα επιμείνει περισσότερο στο θέμα της σκηνοθεσίας. Ναι, νομίζω Αγγλία, Γαλλία έχει πολύ καλά τμήματα. 

-Στο εργαστήρι που υλοποιήσατε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ τονίσατε το υπέροχο κλίμα που επικρατεί όταν μια ομάδα έχει πολλά μέλη. Πώς δημιουργήσατε αλήθεια την ομάδα σας;

Καταρχήν το καλό είναι ότι ο κλάδος παραμένει ακόμα κάπως μικρός όποτε, γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Νομίζω ότι τον περισσότερο κόσμο που έχω γνωρίσει, τον γνώρισα στο πλαίσιο διάφορων Φεστιβάλ. Γιατί, όταν π.χ πάμε στα ίδια Φεστιβάλ κάθε χρόνο συναντάμε τους άλλους δημιουργούς και διαμορφώνεται ένα πολύ ωραίο και φιλικό κλίμα.

Σε μια έκθεση μου γνώρισα μια model maker που αγαπιόμαστε πολύ και τώρα και κάνουμε συνέχεια πράγματα μαζί. Εκείνη ήρθε από περιέργεια στην έκθεση και μου συστήθηκε και μετά ήρθε και δούλεψε λίγο καιρό για εμένα και έκανε απίστευτη δουλειά και τώρα είμαστε αχώριστες. Και μετά π.χ. αν κάποιος έχει δουλέψει σε κάποια άλλη δουλειά που μου αρέσει ένα στοιχείο μπορεί να τον πάρω τηλέφωνο για να συνεργαστούμε, μπορεί να γίνει και κάπως έτσι μια γνωριμία. 

-Πιστεύετε ότι πρέπει να έχει κάποια επιπλέον ταλέντα ο σκηνοθέτης που ασχολείται με το animation σε σχέση με έναν σκηνοθέτη συμβατικών ας πούμε ταινιών;

Αυτό που πρέπει να έχει ένας σκηνοθέτης περισσότερο από όλα είναι το όραμα, δηλαδή το να έχει στο μυαλό του ακριβώς πως θα είναι η ταινία, δηλαδή πως θα μοιάζει και θα συμπεριφέρεται ο χαρακτήρας, πως θα μοιάζει αυτός ο κόσμος, γιατί ο καθένας μας είναι ξεχωριστός άνθρωπος, πως λοιπόν θα μοιάζει ο συγκεκριμένος κόσμος, πως θα χρησιμοποιεί τα χρώματα και τις υφές που χρησιμοποιεί, ποια συναισθήματα θέλει να προκαλέσει και μετά θα πρέπει να μπορεί να επικοινωνήσει όλα αυτά με τα υπόλοιπα τμήματα που είναι υπεύθυνα για την ταινία. 

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη δική μου ταινία. Ήθελα λοιπόν η Maura να είναι ένας άνθρωπος και με ανασφάλειες. Ήθελα να το χρησιμοποιήσουμε αυτό ως στοιχείο, γιατί προσδίδει ευαισθησία στον χαρακτήρα της και στην ταινία. Ήθελα επίσης να φαίνεται ότι έχει προσλάβει άτομα που είναι διαφορετικού πολιτισμικού background, και ότι είναι ένας χαρακτήρας με ενσυναίσθηση. Γιατί θέλαμε η Maura να είναι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι και φαίνεται ευαίσθητος, όλες οι αποφάσεις άρχισαν να ανοίγονται σαν βεντάλια με βάση αυτόν τον κεντρικό άξονα. Όποτε ένας σκηνοθέτης πρέπει να έχει ένα συνολικό όραμα και να γνωρίζει τους χαρακτήρες μέσα-έξω. 

-Εσείς νιώθετε να ταυτίζεστε με την ηρωίδα σας, αφού κι εσείς έχετε τη δική σας επιχείρηση;

Θα έλεγα πως ναι, γιατί αντιμετωπίζω κι εγώ όλες οι δυσκολίες που μπορεί να έχει μια μικρή επιχείρηση!